Lekarz klubowy

Miejsc wykonywania okresowych badań

Centrum Medyczne Lekarze
ul. Ostrowska 363    61-312 Poznań 
telefon 61 2248032 , 600403726 ( po 13.00) 

Badania : morfologia , OB., poz. glukozy , mocz- b. ogólne, Ekg, (corocznie) 

Rtg klatki piersiowej ( co 2lata )


Skierowanie na badanie  można odebrać  w Centrum Medycznym lub u swojego instruktora

Można je też pobrać z naszej strony. Odnośnik na końcu tego artykułu.
 

Szczepienia podróżnych

Osoby wyjeżdżające za granice powinny być poddane szczepieniom w celu profilaktyki występujących tam endemicznie chorób. Szczepienia te są wykonywanie zgodnie z zaleceniami Międzynarodowych przepisów Zdrowotnych. Wyjazdy do wielu krajów wiążą się ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na choroby zakaźne. Szczepienia ochronne stanowią jeden z najbardziej skutecznych środków profilaktyki, dlatego przygotowując się do wyprawy za granicę powinno się zaszczepić. Odporność po szczepieniach pojawia się po 2-4 tygodniach. Szczepienia można wykonywać w czasie pełnego zdrowia. Odstęp między różnymi szczepionkami musi wynosić co najmniej 4 tygodnie. Planując podróż należy spotkać się ze swoim lekarzem – zabierając na wizytę książeczkę zdrowia, w której powinny być wpisane wykonane szczepienia. Zaplanuj wizytę u lekarza na 6-8 tygodni przed wyjazdem. Mając tyle czasu zdążysz wykonać wszelkie szczepienia, które lekarz może zalecić. Lekarz przekaże najbardziej aktualne informacje o tym, jak zapewnić sobie i rodzinie swobodę podróżowania i zdrowie podczas wakacji. Nawet jeśli dowiesz się o możliwości wyjazdu za granicę z niewielkim wyprzedzeniem pamiętaj, że nigdy nie jest za późno! Podjęcie środków ostrożności w ostatniej chwili jest lepsze od nie podjęcia ich wcale! Szczepienia stosowane w medycynie podróży są najczęściej pełnopłatne.

Wirusowe zapalenie wątroby typu A

papua(najczęstsza choroba zakaźna, której można zapobiegać przez szczepienia – zapadalność oceniana na 0,7–5/1000/tydzień pobytu). Wirusowe zapalenie wątroby typu A jest szeroko rozpowszechnione na całym świecie, szczególnie w krajach rozwijających się, o złych warunkach sanitarnych ,ale także w południowych krajach basenu Morza Śródziemnego i Europie Wschodniej.- Bułgaria Egipt, Tunezja. Ryzyka nie zmniejsza pobyt w czterogwiazdkowym hotelu! Przenoszenie następuje na drodze pokarmowej. Wirus jest przeważnie spożywany w zanieczyszczonym pożywieniu i wodzie, zwłaszcza w małżach, ostrygach i krabach, poza tym w mleku, zimnym mięsie i innych potrawach. Istnieje skuteczna i dobrze tolerowana szczepionka. Zastosowana wg schematu (2dawki) nie wymaga powtórzeń.

Wirusowe zapalnie wątroby typu B

WZW typu B – zapadalność oceniana na 0,8–2,4/1000/tydzień pobytu. Wirusowe zapalenie wątroby typu B jest szeroko rozpowszechnione na całym świecie, a szczególnie w krajach tropikalnych. W przeciwieństwie do wirusowego zapalenia wątroby typu A przebieg jest ciężki, czas trwania choroby wynosi na ogół nie mniej niż 4 tygodnie. U około 10% zakażonych należy się liczyć z możliwością powikłań w postaci przewlekłego zapalenia wątroby i marskości pozapalnej. Przenoszenie odbywa się przez zakażoną krew i inne płyny ustrojowe, a także na drodze płciowej. Należy pamiętać, że każdy z podróżujących, a szczególnie osoby aktywnie wypoczywające- nurkowanie i sporty wodne- jest potencjalnie narażony na kontakt z ośrodkami opieki medycznej (szpital , pomoc doraźna) w kraju rozwijającym się , gdzie istnieje możliwość przeniesienia zakażenia przez sprzęt medyczny! W przypadku szczepienia przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B mamy do dyspozycji skuteczną i dobrze tolerowaną szczepionkę. Można skorzystać również ze szczepionki łączącej WZW A i WZW B w jednym zastrzyku.

Polio

Szczepienia przeciwko poliomyelitis należą do szczepień wykonywanych rutynowo u dzieci w większości krajów świata, zgodnie z obowiązującymi programami szczepień. W Polsce ostatnie szczepienie przeciwko polio jest w 6 roku życia. Szczepienie jest zalecane osobom powyżej 30 roku życia wyjeżdżającym do regionów endemicznego występowania poliomyelitis. Są to kraje Afryki subsaharyjskiej i Indie.

Tężec i błonica

Laseczki tężca mogą przedostać się przez skórę przy wszelkiego rodzaju zranieniach. Szczególne niebezpieczeństwo występuje w przypadku ran zanieczyszczonych ziemią. Należy pamiętać, że 99% przypadków tężca na świecie występuje w krajach tropikalnych. Błonica została wyeliminowana z wielu krajów, ale nadal na świecie występuje. Epidemia błonicy w krajach byłego Związku Radzieckiego w latach 1990-1997 była powodem zgonów wśród nie uodpornionych turystów Szczepienia przeciwko tężcowi i błonicy znajdują się w polskim obowiązkowym programie szczepień ochronnych od wielu lat . Ostatnie szczepienie obowiązkowe przypada na 19 rok życia. Jeśli od szczepienia przeciwko błonicy i tężcowi minęło 10 lat zaleca się podanie szczepionki Td.

Zapalenie opon mózgowych (meningokoki z grup A, C, W 135, Y)

Infekcje meningokokowe są szeroko rozpowszechnione w tak zwanym pasie meningokokowym w Afryce oraz w innych rejonach, których lokalizacja może się zmieniać. Zakażenie odbywa się na drodze kropelkowej przez układ oddechowy.. Zakażenia te charakteryzują się gwałtownym przebiegiem, mogącym skończyć się zgonem. Szczególnie niepomyślny przebieg ma sepsa meningokokowa. Ryzyko ewentualnego zachorowania na meningokokowe zapalenie mózgu i opon mózgowych jest trudne do oceny. Szczepienie zaleca się szczególnie przy wyjazdach do Afryki Zachodniej i Wschodniej (tzw. meningitis belt), Indii i Nepalu w porze suchej . Szczepienie to jest wymagane przy wjeździe do Arabii Saudyjskiej i Sudanu oraz dla Pielgrzymów do Mekki .

Dur brzuszny

Chorobę wywołuje pałeczka Salmonella typhi. Od 1968 roku w Polsce nie prowadzi się obowiązkowych szczepień przeciwko durowi brzusznemu. Zakażenia Salmonella typhi są powszechne w krajach strefy tropikalnej. Największe zagrożenie występuje w Indiach. Bakterie duru brzusznego dostają się do organizmu z zanieczyszczoną żywnością i wodą pitną. Szczepienie przeciwko durowi brzusznemu zaleca się osobom podróżującym do krajów Afryki, Azji i Ameryki Południowej, gdzie choroba występuje endemicznie . Podaje się 1 dawkę szczepionki. Ochrona trwa trzy lata. Osoby podróżujące w rejony o wysokim ryzyku zakażenia, szczególnie planujące dłuższy pobyt, powinny poddać się temu szczepieniu.

Żółta gorączka

Żółta gorączka jest groźną, potencjalnie śmiertelną chorobą wywołaną przez flaviwirusy, przenoszoną przez komary. Zapobieganie polega na podaniu jednej dawki szczepionki, na co najmniej 10-14 dni przed wyjazdem. Szczepienie zabezpiecza na 10 lat. Zgodnie z Międzynarodowymi Przepisami Zdrowotnymi szczepienie przeciwko żółtej gorączce jest jedynym szczepieniem obowiązkowym przy wyjeździe do niektórych krajów, głównie afrykańskich. Kraje wymagające szczepienia przeciwko żółtej gorączce od wszystkich przybywających osób : Benin, Burkina Faso, Czad, Demokratyczna Republika Konga, Gabon, Ghana, Gu¬jana Francuska, Kamerun, Kongo, Li¬¬ber¬ia, Mali, Mauretania, Niger, Republika Środkowoafrykańska, Ruanda, Senegal, Togo, Wyspy Św. Tomasza i Książęca, Wybrzeże Kości Sło¬niowej.

Inne

Szczepienia przeciwko wściekliźnie i dżumie stosuje się wyłącznie u osób z grupy dużego ryzyka (np. archeolodzy, biolodzy, etnolodzy). Zalecane jest osobom mającym częsty kontakt ze zwierzętami w krajach tropikalnych oraz badaczom jaskiń. Szczepionka przeciwko japońskiemu zapaleniu mózgu jest w Polsce niedostępna. Szczepienia te są zalecane wyjątkowo osobom poruszającym się po terenach wiejskich, leśnych w Azji Południowo-Wschodniej. Szczepienie przeciwko cholerze nie jest zalecane rutynowo osobom wyjeżdżającym do tropiku. Podróżującym do rejonów Azji, zwłaszcza Środkowego i Dalekiego Wschodu zaleca się szczepienie przeciwko grypie. Osobom powyżej 65 roku życia zaleca się szczepienie przeciwko pneumokokom.

Malaria

Według szacunków WHO na malarię zapada rocznie 300-500 milionów ludzi. Malaria jest chorobą wywoływaną przez jednokomórkowe pasożyty (plazmodia). Przenoszona jest przez komary z gatunku Anopheles. Malaria tertiana (trzeciaczka) przebiega stosunkowo łagodnie i tylko w wyjątkowych przypadkach stwierdza się ją do roku od momentu powrotu z obszarów malarycznych, natomiast malaria tropica może prowadzić do stanów zagrażających życiu: śpiączki, niewydolności nerek i wstrząsu. Malaria quartana (czwartaczka) jest niezmiernie rzadka. Rejony występowania malarii to właściwie cały świat z wyjątkiem Australii, Europy i Ameryki Północnej. Profilaktyka. Ważną rolę w profilaktyce malarii odgrywają środki ochrony przed komarami, takie jak noszenie w godzinach wieczornych ubrania z długim rękawem, smarowanie skóry środkami odstraszającymi owady (repelentami), a także stosowanie impregnowanych moskitier. W przypadku podróży do krajów, w których ryzyko zachorowania jest duże (Kenia, Tanzania, Senegal, Gambia i inne kraje Afryki Wschodniej i Centralnej), należy stosować leki przeciwmalaryczne Do krajów, w których ryzyko jest niewielkie (Brazylia, Ekwador, Meksyk, Kostaryka, Tajlandia i inne kraje Azji Południowej i Wschodniej), wystarczy zabrać lek do stosowania w razie potrzeby, Nie dysponujemy jeszcze skuteczną szczepionką przeciwko malarii. Stopień nasilenia zagrożeń zdrowotnych jest zróżnicowany w zależności od charakteru geograficznego terenów (obszary wiejskie i leśne stanowią zdecydowanie większe zagrożenie w porównaniu z rejonami miejskimi i nadmorskimi).

Zachęcam wszystkich nurkujących korzystających z uroków egzotycznych wyjazdów do zadbania o swoje zdrowie i bezpieczeństwo, służę pomocą i radą pod nr. telefonu: 604 433 118.

Monika Gajewska